اصطلاح “دیوانه” برای توصیف رفتار سگ، اغلب به معنای رفتارهای ناگهانی، غیرقابل کنترل و غیرمعمول به کار می رود. این رفتارها میتوانند شامل پارس کردن بی وقفه، دویدن بدون هدف، گاز گرفتن، پرخاشگری و خرابکاری در خانه باشند. درک علت این رفتارها کلید حل مشکل و بازگرداندن آرامش به زندگی شما و سگتان است.

در این مقاله، 20 دلیل احتمالی برای این رفتارهای “دیوانه” و همچنین راهکارهایی برای رفع پرخاشگری سگ را بررسی می کنیم.

• ✅

  1. کمبود فعالیت بدنی:

  سگ ها به فعالیت بدنی منظم نیاز دارند تا انرژی خود را تخلیه کنند. کمبود فعالیت می‌تواند منجر به کلافگی، بی حوصلگی و در نتیجه رفتارهای مخرب شود.
• ✅

  2. کمبود تحریک ذهنی:

  علاوه بر فعالیت بدنی، سگ ها به تحریک ذهنی نیز نیاز دارند. بازی های فکری، آموزش ترفندهای جدید و پیاده روی در مسیرهای جدید می‌تواند ذهن آنها را فعال نگه دارد.
• ✅

  3. ترس و اضطراب:

  صداهای بلند، افراد غریبه، محیط های جدید و جدایی از صاحب میتوانند باعث ترس و اضطراب در سگ ها شوند. این ترس و اضطراب می‌تواند به شکل پرخاشگری یا رفتارهای مخرب ظاهر شود.
• ✅

  4. درد و بیماری:

  درد و بیماری میتوانند باعث تحریک پذیری و پرخاشگری در سگ ها شوند. اگر سگ شما ناگهان رفتارش تغییر کرده است، حتماً با دامپزشک مشورت کنید.
• ✅

  5. تغییرات در محیط زندگی:

  نقل مکان به خانه جدید، ورود یک حیوان خانگی جدید یا حتی تغییر دکوراسیون می‌تواند باعث استرس و سردرگمی در سگ شود.
• ✅

  6. عدم آموزش و تربیت مناسب:

  سگی که آموزش ندیده باشد، نمی داند چگونه باید رفتار کند و ممکن است به دلیل عدم درک قوانین، رفتارهای نامناسبی از خود نشان دهد.
• ✅

  7. ژنتیک و نژاد:

  برخی از نژادهای سگ به طور ژنتیکی بیشتر مستعد رفتارهای پرخاشگرانه یا بیش فعالی هستند.
• ✅

  8. سن:

  سگ های جوان به دلیل انرژی زیاد و سگ های مسن به دلیل مشکلات جسمی ممکن است رفتارهای غیرعادی از خود نشان دهند.
• ✅

  9. سوء استفاده یا تجربه های بد گذشته:

  سگی که مورد آزار و اذیت قرار گرفته است، ممکن است به دلیل ترس و عدم اعتماد به انسان ها، رفتارهای پرخاشگرانه از خود نشان دهد.
• ✅

  10. کمبود توجه:

  سگ ها موجودات اجتماعی هستند و به توجه صاحب خود نیاز دارند. کمبود توجه می‌تواند باعث جلب توجه منفی (مانند پارس کردن یا خرابکاری) شود.
• ✅

  11. استرس:

  شرایط استرس زا مانند مهمانی های شلوغ یا سفرهای طولانی می‌تواند باعث رفتارهای غیرعادی در سگ شود.
• ✅

  12. تغییرات هورمونی:

  تغییرات هورمونی در دوران بلوغ یا بارداری می‌تواند بر رفتار سگ تاثیر بگذارد.
• ✅

  13. قلمرو طلبی:

  سگ ها ممکن است برای دفاع از قلمرو خود (خانه، حیاط یا حتی اسباب بازی هایشان) پرخاشگری نشان دهند.
• ✅

  14. حسادت:

  ورود یک نوزاد یا حیوان خانگی جدید می‌تواند باعث حسادت در سگ و در نتیجه رفتارهای ناخوشایند شود.
• ✅

  15. بازی خشن:

  بازی های خشن با سگ (مانند کشتی گرفتن) می‌تواند باعث شود سگ یاد بگیرد که از دندان و پنجه های خود برای بازی استفاده کند و این موضوع می‌تواند به پرخاشگری منجر شود.
• ✅

  16. مشکلات بینایی یا شنوایی:

  سگی که دچار مشکلات بینایی یا شنوایی است، ممکن است به دلیل ترس از ناشناخته ها، رفتارهای پرخاشگرانه از خود نشان دهد.
• ✅

  17. عدم اجتماعی شدن:

  سگی که در سنین پایین به اندازه کافی با افراد و حیوانات دیگر در تماس نبوده است، ممکن است در بزرگسالی از آنها بترسد و پرخاشگری نشان دهد.
• ✅

  18. تحریکات محیطی:

  عواملی مانند عبور گربه ها از کنار پنجره یا وجود سنجاب ها در حیاط می‌تواند باعث تحریک سگ و رفتارهای ناگهانی شود.



• ✅

  19. تغذیه نامناسب:

  تغذیه نامناسب و کمبود مواد مغذی می‌تواند بر خلق و خو و رفتار سگ تاثیر بگذارد.
• ✅

  20. آموزش اشتباه:

  بهره‌گیری از روش های تنبیهی و خشونت آمیز در آموزش سگ می‌تواند باعث ترس، اضطراب و پرخاشگری شود.

آموزش رفع پرخاشگری سگ:

• ✅

  1. شناسایی محرک ها:

  اولین قدم برای رفع پرخاشگری، شناسایی محرک هایی است که باعث این رفتار می شوند. این محرک ها میتوانند شامل افراد غریبه، حیوانات دیگر، صداهای بلند یا حتی حرکات خاص باشند.
• ✅

  2. اجتناب از محرک ها:

  تا زمانی که سگ شما آموزش ندیده است که به محرک ها واکنش نشان ندهد، سعی کنید از قرار دادن او در معرض این محرک ها خودداری کنید.
• ✅

  4. بهره‌گیری از روش های تقویتی مثبت:

  به جای بهره‌گیری از تنبیه، از روش های تقویتی مثبت (مانند تشویق با غذا یا محبت) برای تشویق رفتارهای مطلوب استفاده کنید.
• ✅

  5. اجتماعی کردن سگ:

  سگ خود را به تدریج در معرض افراد، حیوانات و محیط های مختلف قرار دهید تا او یاد بگیرد که چگونه به درستی رفتار کند.
• ✅

  6. آموزش حساسیت زدایی:

  با بهره‌گیری از روش های حساسیت زدایی و شرطی سازی متقابل، می‌توانید به سگ خود کمک کنید تا ترس و اضطراب خود را نسبت به محرک ها کاهش دهد.
• ✅

  7. بهره‌گیری از قلاده ضد پارس:

  در صورتی که پارس کردن بیش از حد باعث پرخاشگری سگ می شود، می‌توانید از قلاده ضد پارس استفاده کنید.
• ✅

  8. مراجعه به رفتارشناس حیوانات:

  در صورتی که پرخاشگری سگ شما شدید است یا با راهکارهای ذکر شده بهبود نیافت، حتماً با یک رفتارشناس حیوانات مشورت کنید.
• ✅

  9. صبر و حوصله:

  رفع پرخاشگری سگ زمان می برد. صبور باشید و به تلاش خود ادامه دهید.
• ✅

  10. حفظ آرامش:

  سعی کنید در هنگام مواجهه با پرخاشگری سگ خود، آرامش خود را حفظ کنید. عصبانیت و فریاد زدن می‌تواند وضعیت را بدتر کند.

20 دلیل احتمالی دیوانه شدن سگ و راهکارهای رفع پرخاشگری

1. درد و بیماری

درد ناشی از یک آسیب دیدگی یا بیماری زمینه‌ای می‌تواند باعث شود سگ شما تحریک‌پذیر و پرخاشگر شود. اگر سگتان ناگهان تغییر رفتار داده است، اولین قدم مراجعه به دامپزشک است. آرتریت، دیسک کمر، عفونت گوش یا هر بیماری دیگری که باعث درد شود، می‌تواند آستانه تحمل سگ را پایین بیاورد. دامپزشک می‌تواند با معاینه و انجام آزمایشات لازم، علت درد را تشخیص داده و درمان مناسب را تجویز کند. در برخی موارد، درمان دارویی و در موارد دیگر، فیزیوتراپی یا جراحی لازم است. به خاطر داشته باشید که حتی یک درد جزئی نیز می‌تواند سگ را عصبی و پرخاشگر کند. به‌محض مشاهده تغییر رفتار، به دنبال علت احتمالی درد باشید. درمان به موقع می‌تواند از تبدیل شدن پرخاشگری به یک عادت رفتاری جلوگیری کند.

2. ترس و اضطراب

ترس از صداهای بلند (مانند رعد و برق یا آتش‌بازی)، افراد ناآشنا یا محیط‌های جدید می‌تواند باعث پرخاشگری در سگ شود. سگ‌ها ممکن است به عنوان یک مکانیسم دفاعی در برابر تهدیدات احتمالی، پرخاشگری نشان دهند. برای کاهش ترس و اضطراب، سعی کنید محیط امن و قابل پیش‌بینی برای سگ خود ایجاد کنید. از روش‌های حساسیت‌زدایی تدریجی برای عادت دادن سگ به محرک‌های ترسناک استفاده کنید. در صورت نیاز، از یک رفتارشناس سگ برای کمک به مدیریت اضطراب سگ خود کمک بگیرید. هرگز سگ ترسان را مجبور به مواجهه با چیزی که از آن می‌ترسد نکنید. این کار می‌تواند ترس او را تشدید کند و پرخاشگری را افزایش دهد.

3. کمبود اجتماعی شدن

سگ‌هایی که در سنین پایین به اندازه کافی با افراد، سگ‌ها و محیط‌های مختلف اجتماعی نشده‌اند، ممکن است در بزرگسالی پرخاشگر شوند. دوره اجتماعی شدن حیاتی‌ترین دوره در زندگی یک سگ است و در این دوره باید با تجربیات مثبت متنوع روبرو شود. اگر سگ شما در این دوره به اندازه کافی اجتماعی نشده است، می‌توانید با کمک یک مربی حرفه‌ای، به تدریج او را با موقعیت‌های جدید آشنا کنید. جلسات بازی کنترل شده با سگ‌های دیگر می‌تواند به بهبود مهارت‌های اجتماعی سگ شما کمک کند. هرگز سگ خود را به زور وارد تعاملات اجتماعی نکنید. این کار می‌تواند باعث ایجاد ترس و پرخاشگری شود.

4. حفاظت از منابع

برخی از سگ‌ها ممکن است نسبت به غذا، اسباب‌بازی‌ها، مکان‌های خاص یا حتی افراد خاص، حالت تملک و حفاظت پیدا کنند و در صورت نزدیک شدن دیگران، پرخاشگری نشان دهند.این رفتار اغلب به دلیل احساس ناامنی و ترس از دست دادن منابع ارزشمند ایجاد می‌شود.برای رفع این مشکل، می‌توانید با دادن غذا و اسباب‌بازی‌های بیشتر در محیطی امن و آرام، به سگ خود اطمینان دهید که منابع کافی در دسترس دارد.توجه داشته باشید شما می‌توانید با آموزش دستوراتی مانند “بده” و “ول کن”، به سگ خود یاد دهید که به راحتی منابع خود را رها کند.

هرگز سعی نکنید به زور چیزی را از سگ خود بگیرید، زیرا این کار می‌تواند پرخاشگری او را تشدید کند.

همیشه از پاداش و تشویق برای ترغیب سگ به رها کردن منابع استفاده کنید.در موارد شدید، کمک گرفتن از یک رفتارشناس سگ می‌تواند بسیار موثر باشد.

5. آموزش ناکافی

سگ‌هایی که آموزش کافی ندیده‌اند و قوانین خانه را نمی‌دانند، ممکن است به دلیل سردرگمی و ناامیدی، پرخاشگری نشان دهند. آموزش صحیح به سگ‌ها کمک می‌کند تا رفتار مناسب را یاد بگیرند و در موقعیت‌های مختلف، واکنش‌های قابل پیش‌بینی داشته باشند. از کلاس‌های آموزشی اطاعت، یا آموزش‌های آنلاین و منابع معتبر برای آموزش سگ خود استفاده کنید. آموزش باید به صورت مثبت و با بهره‌گیری از پاداش و تشویق انجام شود. از تنبیه بدنی و روش‌های سختگیرانه خودداری کنید، زیرا این روش‌ها می‌توانند باعث ایجاد ترس و پرخاشگری شوند. ثبات و تکرار در آموزش بسیار مهم است. به طور منظم با سگ خود تمرین کنید تا قوانین را به خوبی یاد بگیرد.

6. تحریک‌پذیری ناشی از خستگی

سگ‌هایی که به اندازه کافی فعالیت بدنی و ذهنی ندارند، ممکن است خسته و تحریک‌پذیر شوند و رفتارهای ناخوشایند از جمله پرخاشگری از خود نشان دهند. سگ‌ها به فعالیت بدنی روزانه برای تخلیه انرژی و حفظ سلامت جسمی و روحی نیاز دارند. پیاده‌روی‌های منظم، بازی‌های تعاملی و تمرینات ذهنی می‌توانند به کاهش تحریک‌پذیری و بهبود رفتار سگ شما کمک کنند. میزان فعالیت مورد نیاز هر سگ به نژاد، سن و سطح انرژی او بستگی دارد. علائم خستگی و تحریک‌پذیری را در سگ خود بشناسید و در صورت نیاز، برنامه فعالیت‌های او را تنظیم کنید. اسباب‌بازی‌های فکری و پازل‌ها می‌توانند به تحریک ذهنی سگ و جلوگیری از خستگی او کمک کنند.

7. نژاد

برخی از نژادهای سگ به طور ژنتیکی مستعد پرخاشگری هستند. این به این معنی نیست که همه سگ‌های یک نژاد خاص پرخاشگر خواهند شد، اما احتمال آن بیشتر است. نژادهای نگهبان و محافظ معمولاً غریزه قوی‌تری برای حفاظت از قلمرو و خانواده خود دارند. اگر سگی از نژادی دارید که به طور بالقوه مستعد پرخاشگری است، آموزش و اجتماعی کردن او از سنین پایین اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. با تحقیق در مورد ویژگی‌های نژادی سگ خود، می‌توانید انتظارات واقع‌بینانه‌ای داشته باشید و برای پیشگیری از مشکلات رفتاری احتمالی آماده شوید. هرگز بر اساس نژاد، در مورد رفتار یک سگ قضاوت نکنید. با آموزش صحیح و مدیریت مناسب، می‌توان پرخاشگری را در هر نژادی کنترل کرد.

8. تغییرات هورمونی

تغییرات هورمونی ناشی از بلوغ، بارداری یا مشکلات غدد درون‌ریز می‌تواند بر رفتار سگ‌ها تأثیر بگذارد و باعث پرخاشگری شود. در دوران بلوغ، سگ‌ها ممکن است به دلیل افزایش سطح تستوسترون (در نرها) یا تغییرات هورمونی (در ماده‌ها)، پرخاشگرتر شوند. بارداری نیز می‌تواند باعث تغییرات هورمونی و رفتاری در سگ‌های ماده شود. مشکلات غدد درون‌ریز مانند کم‌کاری تیروئید نیز می‌توانند بر خلق و خو و رفتار سگ‌ها تأثیر بگذارند. اگر مشکوک هستید که تغییرات هورمونی باعث پرخاشگری سگ شما شده است، حتماً با دامپزشک مشورت کنید. دامپزشک می‌تواند با انجام آزمایشات لازم، علت تغییرات هورمونی را تشخیص داده و درمان مناسب را تجویز کند. در برخی موارد، عقیم کردن سگ می‌تواند به کاهش پرخاشگری ناشی از تغییرات هورمونی کمک کند.

9. تجربیات بد گذشته

سگ‌هایی که در گذشته تجربیات بد و آسیب‌زا داشته‌اند، ممکن است به دلیل تداعی خاطرات تلخ، در موقعیت‌های مشابه پرخاشگری نشان دهند. سوء استفاده، غفلت یا حمله سگ دیگر می‌تواند باعث ایجاد ترس و ناامنی در سگ شود. این سگ‌ها ممکن است نسبت به افراد، مکان‌ها یا اشیاء خاصی که یادآور تجربیات بدشان هستند، حساس و پرخاشگر شوند. برای کمک به این سگ‌ها، باید محیطی امن و آرام برایشان فراهم کنید و به آنها فرصت دهید تا به تدریج اعتماد خود را دوباره به دست آورند. از روش‌های حساسیت‌زدایی تدریجی و شرطی‌سازی کلاسیک برای تغییر تداعی‌های منفی سگ خود استفاده کنید. هرگز سگ خود را مجبور به مواجهه با موقعیت‌هایی که از آنها می‌ترسد نکنید. صبر و حوصله کلید موفقیت در درمان سگ‌هایی است که تجربیات بد گذشته دارند.

10. سن بالا

با افزایش سن، سگ‌ها ممکن است دچار مشکلات جسمی و ذهنی شوند که باعث پرخاشگری می‌شود.مشکلاتی مانند کاهش شنوایی و بینایی، آرتریت، زوال عقل و بیماری‌های دیگر می‌توانند باعث سردرگمی، درد و تحریک‌پذیری در سگ‌های مسن شوند.این سگ‌ها ممکن است به دلیل ترس از ناتوانی و آسیب‌پذیری، پرخاشگری نشان دهند.برای کمک به سگ‌های مسن، باید محیطی امن و آرام برایشان فراهم کنید و به نیازهای خاص آنها توجه کنید.به طور منظم با دامپزشک مشورت کنید تا مشکلات جسمی و ذهنی سگ خود را تشخیص داده و درمان مناسب را دریافت کنید.

سعی کنید از تغییرات ناگهانی در محیط و برنامه روزانه سگ خود خودداری کنید، زیرا این تغییرات می‌توانند باعث سردرگمی و اضطراب شوند.

با صبر و درک، می‌توانید به سگ پیر خود کمک کنید تا سال‌های پایانی عمر خود را با آرامش و آسایش سپری کند.

11. درد مزمن

درد مزمن، حتی اگر به طور کامل قابل تشخیص نباشد، می‌تواند باعث پرخاشگری شود. دردهای مفصلی، عضلانی، یا عصبی می‌توانند سگ را تحریک پذیر کنند. سگ‌ها به طور غریزی درد خود را پنهان می‌کنند، بنابراین تشخیص درد مزمن می‌تواند دشوار باشد. مراقب علائمی مانند بی‌حالی، بی‌اشتهایی، لنگیدن، یا تغییر در الگوی خواب باشید. اگر مشکوک هستید که سگتان درد مزمن دارد، به دامپزشک مراجعه کنید. داروهای ضد درد و درمان‌های فیزیوتراپی می‌توانند به کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی سگ کمک کنند. در برخی موارد، تغییر در رژیم غذایی و بهره‌گیری از مکمل‌ها نیز می‌تواند مفید باشد.

12. مشکلات عصبی

در موارد نادر، مشکلات عصبی مانند تومورهای مغزی یا اختلالات عصبی می‌توانند باعث پرخاشگری در سگ‌ها شوند. این مشکلات می‌توانند بر عملکرد مغز تاثیر بگذارند و باعث رفتارهای غیرقابل پیش‌بینی شوند. اگر سگ شما ناگهان و بدون هیچ دلیل مشخصی پرخاشگر شده است، احتمال وجود یک مشکل عصبی را در نظر بگیرید. دامپزشک می‌تواند با انجام معاینات عصبی و تصویربرداری مغز، وجود مشکلات عصبی را تشخیص دهد. در صورت تشخیص مشکل عصبی، درمان‌های دارویی یا جراحی ممکن است لازم باشد. تشخیص زودهنگام و درمان مناسب می‌تواند به بهبود وضعیت سگ کمک کند. به خاطر داشته باشید که مشکلات عصبی می‌توانند باعث تغییرات رفتاری ناگهانی و غیرقابل توضیح شوند.

13. بیماری های عفونی

برخی از بیماری‌های عفونی مانند هاری می‌توانند باعث پرخاشگری شدید در سگ‌ها شوند. هاری یک بیماری کشنده است که از طریق بزاق سگ آلوده به انسان و حیوانات دیگر منتقل می‌شود. واکسیناسیون منظم سگ‌ها علیه هاری ضروری است. اگر سگ شما توسط یک حیوان مشکوک گاز گرفته شده است، فوراً به دامپزشک مراجعه کنید. بیماری‌های عفونی دیگر مانند توکسوپلاسموز نیز می‌توانند بر رفتار سگ‌ها تاثیر بگذارند. مراقبت‌های بهداشتی مناسب و پیشگیری از بیماری‌های عفونی می‌تواند به حفظ سلامت و رفتار طبیعی سگ کمک کند. همیشه به سلامت سگ خود اهمیت دهید و در صورت مشاهده هرگونه علائم غیرعادی، به دامپزشک مراجعه کنید.

14. واکنش به داروها

برخی از داروها می‌توانند به عنوان یک عارضه جانبی باعث پرخاشگری در سگ‌ها شوند. کورتیکواستروئیدها، داروهای ضد تشنج و برخی از داروهای ضد افسردگی می‌توانند باعث تغییرات رفتاری در سگ‌ها شوند. اگر پس از شروع مصرف یک دارو، سگ شما پرخاشگر شده است، با دامپزشک خود مشورت کنید. دامپزشک ممکن است دوز دارو را تغییر دهد یا داروی دیگری را تجویز کند. هرگز خودسرانه مصرف داروی سگ خود را قطع نکنید. قطع ناگهانی برخی از داروها می‌تواند عوارض جانبی جدی داشته باشد. همیشه در مورد عوارض جانبی احتمالی داروهای سگ خود با دامپزشک صحبت کنید.

15. قلمرو طلبی

سگ‌ها به طور غریزی از قلمرو خود محافظت می‌کنند و ممکن است در صورت احساس تهدید، پرخاشگری نشان دهند. این رفتار به ویژه در سگ‌هایی که در خانه نگهداری می‌شوند و قلمرو محدودی دارند، شایع است. سگ‌ها ممکن است نسبت به افراد، حیوانات یا اشیائی که وارد قلمروشان می‌شوند، پرخاشگری نشان دهند. برای کاهش قلمرو طلبی، سعی کنید به سگ خود آموزش دهید که مهمانان را بپذیرد و به آنها اجازه دهید وارد خانه شوند. توجه داشته باشید شما می‌توانید با ایجاد یک فضای امن و راحت برای سگ، احساس ناامنی او را کاهش دهید. از تنبیه سگ به دلیل محافظت از قلمرو خود خودداری کنید، زیرا این کار می‌تواند پرخاشگری او را تشدید کند. به جای تنبیه، سعی کنید با بهره‌گیری از پاداش و تشویق، رفتار مطلوب را تقویت کنید.

16. واکنش دردناک به لمس

اگر سگ شما در گذشته تجربه دردناکی هنگام لمس شدن داشته باشد، ممکن است نسبت به لمس شدن توسط افراد یا حیوانات دیگر واکنش پرخاشگرانه نشان دهد. این واکنش می‌تواند به دلیل ترس از تکرار تجربه دردناک باشد. برای کمک به این سگ‌ها، باید به تدریج و با احتیاط آنها را به لمس شدن عادت دهید. از لمس کردن نقاط حساس بدن سگ خودداری کنید و به جای آن، نقاطی را لمس کنید که سگ از آن لذت می‌برد. همیشه قبل از لمس کردن سگ، به او اطلاع دهید و از او اجازه بگیرید. از پاداش و تشویق برای تقویت رفتار مثبت سگ هنگام لمس شدن استفاده کنید. صبر و حوصله کلید موفقیت در درمان این مشکل است.

17. کوری یا ناشنوایی

از دست دادن بینایی یا شنوایی می‌تواند باعث سردرگمی و ترس در سگ‌ها شود و در نتیجه پرخاشگری را افزایش دهد. سگ‌هایی که نمی‌توانند به خوبی ببینند یا بشنوند، ممکن است از لمس شدن ناگهانی یا نزدیک شدن افراد و حیوانات دیگر بترسند. برای کمک به این سگ‌ها، باید از قبل به آنها اطلاع دهید که در حال نزدیک شدن هستید و به آرامی با آنها رفتار کنید. محیط خانه را امن و قابل پیش‌بینی نگه دارید و از تغییر چیدمان وسایل خودداری کنید. از صداهای بلند و ناگهانی خودداری کنید و به سگ خود فرصت دهید تا به تدریج به محیط اطراف عادت کند. با صبر و درک، می‌توانید به آنها کمک کنید تا با شرایط جدید سازگار شوند.

18. تقلید از صاحب

در برخی موارد، سگ‌ها ممکن است رفتارهای پرخاشگرانه را از صاحبان خود تقلید کنند. اگر صاحب سگ به طور مکرر عصبانی می‌شود، فریاد می‌زند یا از تنبیه بدنی استفاده می‌کند، سگ ممکن است یاد بگیرد که پرخاشگری یک راه حل برای مشکلات است. برای جلوگیری از این مشکل، باید به عنوان یک الگو برای سگ خود رفتار کنید و از رفتارهای پرخاشگرانه خودداری کنید. به جای فریاد زدن و تنبیه کردن، از روش‌های مثبت و سازنده برای تربیت سگ خود استفاده کنید. با ایجاد یک محیط آرام و مثبت، می‌توانید به سگ خود کمک کنید تا رفتارهای مناسب را یاد بگیرد. همیشه سعی کنید آرامش خود را حفظ کنید و به سگ خود نشان دهید که چگونه با مشکلات به طور مسالمت‌آمیز برخورد کند.

19. ژنتیک پرخاشگری

برخی از سگ‌ها ممکن است به دلیل ژنتیک خود، بیشتر از دیگران مستعد پرخاشگری باشند. این سگ‌ها ممکن است از بدو تولد رفتارهای پرخاشگرانه نشان دهند و به سختی آموزش‌پذیر باشند. در این موارد، کمک گرفتن از یک متخصص رفتارشناسی سگ ضروری است. متخصص رفتارشناسی می‌تواند با ارزیابی دقیق رفتار سگ، علت پرخاشگری را تشخیص داده و یک برنامه درمانی مناسب طراحی کند. در برخی موارد، بهره‌گیری از داروهای روانگردان ممکن است لازم باشد. با آموزش و مدیریت صحیح، می‌توان پرخاشگری را در این سگ‌ها کنترل کرد.

20. عدم آموزش رهاسازی وسایل

اگر به سگ خود آموزش نداده باشید که وسایل را رها کند، ممکن است در زمان تلاش برای گرفتن یک وسیله از او، پرخاشگری نشان دهد. این رفتار می‌تواند به دلیل ترس از دست دادن یک شیء ارزشمند یا احساس ناامنی باشد. برای جلوگیری از این مشکل، باید به سگ خود آموزش دهید که با دستور “بده”، وسیله مورد نظر را رها کند. این آموزش باید به صورت تدریجی و با بهره‌گیری از پاداش و تشویق انجام شود. هرگز سعی نکنید به زور وسیله را از سگ بگیرید، زیرا این کار می‌تواند پرخاشگری او را تشدید کند. به جای زور، سعی کنید با پیشنهاد یک جایگزین بهتر، سگ را ترغیب به رها کردن وسیله کنید.